آنچه در ادامه میخوانید بخش کوتاهی از کتاب"ایل قشقایی در تاریخ معاصر ایران"است:
پس از عدم موفقیت طرح ایجاد شورش در ایران ،خسروخان قشقایی تصمیم گرفت برای مبارزه با رژیم شاه راه دیگری را در پیش گیرد.از این رو پس از مسافرت در فروردین 1344به قاهره و ملاقات با مقامات مصری ترتیب آموزش نظامی برای تعدادی از دانشجویان ایرانی را فراهم ساخت.لذا با همکاری مصطفی چمران تعدادی از دانشجویان قشقایی وسایر دانشجویان ایرانی در اردوگاه های نظامی مصر تحت تعلیم آموزش های پارتیزانی قرار گرفتند .
از جمله دانشجویان مزبور کامبیزخان قشقایی،انوشیروان جانی پور،حسینقلی فارسیمدان از ایل قشقایی و پرویز ضرغامی از طایفه باصری خمسه بود که به مدت دو الی سه ماه در مصر آموزش نظامی را طی کردند.
از آنجایی که دولت ایران مشکلاتی را برای تمدید گذرنامه خسروخان به وجود آورده بود ،وی به منظور عزیمت به قاهره از دو پاسپورت مستعار استفاده می کرد.یکی از آنان پاسپورت ایرانی به نام حسین قره قانی و دیگر پاسپورت او به نام ابراهیم خلیلی،لبنانی بود.همچنین برای مکاتبات با وی در قاهره اسم رمز هاکوپ در نظر گرفته شده بود.بدین ترتیب در طی چند سال از گروه خسروخان در حدود 50نفر و اژسایر گروه ها حدود 250الی 300 نفر پس از طی دوره آموزش چریکی برای مبارزه علیه حکومت پهلوی به ایران اعزام شدند.
همزمان با این فعالیت ها در حالی که سرلشکر ولی الله قرنی برای براندازی رژیم شاه در پی طرح کودتایی بود با قشقایی ها نیز تماس گرفت.لذا مقرر گردید که در کمیته ای به نام کمیته همکاری از دستجات چپ و قشقایی ها در خارج از کشور تشکیل می شود نماینده سرلشکر قرنی نیز حضور یابد.
بر اساس گزارشات ساواک خسروخان در خارج از کشور اقداماتی مبنی بر جلب حمایت سیاسی از سرلشکر قرنی،تهیه و ارسال آن به ایران از طریق شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج فارس به عمل می آورد.اما این فعالیت ها نیز پس از مدتی بدون حصول به نتیجه ای قابل توجه فرو کش کرد......"
آن چه خواندید بخش کوتاهی از کتاب"ایل قشقایی در تاریخ معاصر ایران"است که با مشخصات زیر چاپ و منتشر شده است.
منصور نصیری،مولف کتاب در مقدمه می نویسد :
ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﯽ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﯾﻞ ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺎﯾﻠﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﯽ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ، ﺑﺮ ﺁﻥ
ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﯿﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﮐﺎﺳﺘﯽ
ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ
ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﯾﻞ ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻭ
ﮔﺎﻩ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻣﺆﺛﺮ ﺧﺎﺭﺟﯽ، ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﻨﺎﺯﻉ ﺑﯿﻦ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﯾﻞ
ﻗﺸﻘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺭﻗﺒﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﮔﯿﺮﯼ ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ
ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﯾﻞ ﺩﺭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ.
ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺭﻓﻊ
ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺗﻼﺵ ........